Het is mij een grote eer als Charity Ambassador voor Dyslexia and Literacy International een bijdrage te mogen leveren aan beter onderwijs, in het bijzonder voor hen die dat het hardst nodig hebben.

Hoewel ik uiteindelijk schrijver geworden ben, heb ik mijn hele leven geworsteld met lezen en schrijven. Zowel vanuit persoonlijk – ik heb dyslexie – alsook vanuit pedagogisch- en schrijvers perspectief, onderschrijf ik de basisbeginselen van Dyslexia and Literacy International. Te weten dat kwaliteitsonderwijs voor alle kinderen, jongeren en volwassenen beschikbaar moet zijn en, dat niemand van onderwijs uitgesloten mag worden. Iedereen heeft recht op kwalitatief goed onderwijs dat voldoet aan de fundamentele leerbehoeften en het verrijken van het leven. Met name dient men zich daarbij te richten op kwetsbare en gemarginaliseerde groepen, en dient men de ontwikkeling van het volledige potentieel van ieder individu te beogen.

Dyslexia and Literacy International is een niet-gouvernementele organisatie, en heeft een samenwerkingverband met de UNESCO. Dyslexia and Literacy International biedt gratis kwaliteitscursussen aan en ook bronnen die zijn geselecteerd door leerkrachten uit het veld en deskundigen op het gebied van geletterdheid en leesproblemen. Zij houden de geboden informatie up to date.

Overeenkomstig de grondbeginselen van de UNESCO is de belangrijkste focus van Dyslexia and Literacy International het delen van kennis wereldwijd, dit vooral ter bevordering van gelijke kansen voor mensen die moeite hebben met lezen en schrijven. In het bijzonder, pleiten zij voor de beginselen van ‘Onderwijs voor iedereen’ en ‘Inclusief onderwijs’. “Het uiteindelijke doel van inclusief hoogwaardig onderwijs is het beëindigen van alle vormen van discriminatie en de sociale cohesie te bevorderen.”

Uit eerste hand kan ik vertellen hoe frustrerend het is om de strijd met woorden aan te gaan. Ondanks het feit dat ik in staat ben om letters te herkennen begint mijn strijd als deze letters worden gecombineerd en er woorden worden geformuleerd. Deze verhevigd wanneer meerdere woorden samen zinnen, hoofdstukken, en complete boeken vormen…
En dat is dan alleen nog maar lezen, het schrijven is al even dramatisch ‘zelfs mijn huiswerk werd met een rode pen gecorrigeerd terwijl dit meestal zelfs niets te maken had met de schrijfvaardigheden… de docenten waren al net zo consequent en met een zelfde vasthoudendheid bij het corrigeren van mijn werk als ik was in het maken van fouten.’

Al vrij snel realiseerde ik mij dat leerkrachten net zo gefrustreerd zijn door hun onvermogen om mij verder te helpen. Hun handicap is het gebrek aan kennis en inzicht betreffende dyslexie.

Dankzij organisaties als Dyslexia and Literacy International krijgen leerkrachten de informatie die ze nodig hebben, en worden wij dyslectici daardoor in staat gesteld om onze  vaardigheden te verbeteren, en mogelijk te leren omgaan met de beperkingen die dyslexie met zich meebrengt. Er is nog een lange weg te gaan, maar met kennis, en acceptatie van het feit dat er altijd mensen zullen zijn die niet in staat om zijn om goed te lezen en/of schrijven, kunnen we een groot deel van de problemen oplossen. We kunnen leren omgaan met dyslexie op een manier die dyslectici verdienen, en die ze verder helpt.

https://www.dyslexia-and-literacy.international

Léon Biezeman
Charity Ambassador, Dyslexia and Literacy International